کد مطلب:233444 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:260
آسمان سایه افکن
همه موجودات عالم در سایه سار مهر امام علیه السلام زنده اند و روزی های مادی و معنوی نصیب آنها می شود.
كلمه ی «سماء» كه در لغت به معنی آسمان است در قرآن و روایات به معانی مختلفی آمده است و «آنچه در جهت فوق قرار گرفته است» قدر مشترك همه آنهاست. قرآن كریم می فرماید: (و جعلنا السماء سقفا محفوظا) [1] ؛ ما آسمان را سقف محفوظی قرار دادیم.
[ صفحه 84]
یكی از مفاهیمی كه این آیه به آن اشاره دارد، همان جو زمین است؛ یعنی قشر هوای متراكمی كه دور تا دور كره ی زمین را پوشانده. اگر به نقش اساسی و حیاتی این قشر ضخیم هوا - كه زمین را از هر سو احاطه كرده - بیندیشیم، خواهیم دانست كه این سقف محكم در عین آن مانع تابش نور آفتاب نیست، تا چه اندازه در حفاظت انسانها مؤثر است. اگر این سقف نبود، زمین دائما در معرض رگبار سنگهای پراكنده آسمانی بوده و عملا آرامش از مردم جهان سلب می شد،ولی این قشر فشرده تقریبا تمام سنگهای آسمانی را قبل از سقوط به سطح زمین می سوزاند و نابود می كند.
از جمله شواهدی كه نشان می دهد یكی از معانی آسمان همین «جو زمین» است، حدیثی از امام صادق علیه السلام، در مورد رنگ آسمان است كه به مفضل می فرماید: «ای مفضل! در رنگ آسمان بیندیش كه خدا آن را این چنین آبی آفریده كه موافق ترین رنگ برای چشم انسان است و حتی نظر كردن به آن دیده را تقویت می كند». [2] .
به علاوه اشعه ی آفتاب - كه دارای قسمتهای مرگباری است - به وسیله آن تصفیه می شود و از نفوذ اشعه ی كشنده ی كیهانی كه از بیرون جو به سوی زمین سرازیر است، جلوگیری می كند.
با عنایت به مطالب فوق در می یابیم كه امام رضا علیه السلام در بیان گستردگی رحمت امام چه تعبیر زیبایی می فرمایند؛ آن جا كه امام را تشبیه به آسمان گسترده (الامام... السماء البسیطة) فرموده اند.گستردگی و سایه افكنی آسمان امامت و ولایت،جهانیان را در سایه ی رحمتش بهره مند و پا بر جا ساخته است.
[ صفحه 85]
گذشته از این، وسعت روح امام چونان آسمانهای گسترده و كهكشانهای بی كران است كه آن را نهایتی نیست و اگر قرآن می فرماید: (و فی السماء رزقكم) شاید اشاره ای به این حقیقت است كه روزی ما از آسمان بلند مقام امامان، به دستمان می رسد.
كلمه ی «سماء» كه در لغت به معنی آسمان است در قرآن و روایات به معانی مختلفی آمده است و «آنچه در جهت فوق قرار گرفته است» قدر مشترك همه آنهاست. قرآن كریم می فرماید: (و جعلنا السماء سقفا محفوظا) [1] ؛ ما آسمان را سقف محفوظی قرار دادیم.
[ صفحه 84]
یكی از مفاهیمی كه این آیه به آن اشاره دارد، همان جو زمین است؛ یعنی قشر هوای متراكمی كه دور تا دور كره ی زمین را پوشانده. اگر به نقش اساسی و حیاتی این قشر ضخیم هوا - كه زمین را از هر سو احاطه كرده - بیندیشیم، خواهیم دانست كه این سقف محكم در عین آن مانع تابش نور آفتاب نیست، تا چه اندازه در حفاظت انسانها مؤثر است. اگر این سقف نبود، زمین دائما در معرض رگبار سنگهای پراكنده آسمانی بوده و عملا آرامش از مردم جهان سلب می شد،ولی این قشر فشرده تقریبا تمام سنگهای آسمانی را قبل از سقوط به سطح زمین می سوزاند و نابود می كند.
از جمله شواهدی كه نشان می دهد یكی از معانی آسمان همین «جو زمین» است، حدیثی از امام صادق علیه السلام، در مورد رنگ آسمان است كه به مفضل می فرماید: «ای مفضل! در رنگ آسمان بیندیش كه خدا آن را این چنین آبی آفریده كه موافق ترین رنگ برای چشم انسان است و حتی نظر كردن به آن دیده را تقویت می كند». [2] .
به علاوه اشعه ی آفتاب - كه دارای قسمتهای مرگباری است - به وسیله آن تصفیه می شود و از نفوذ اشعه ی كشنده ی كیهانی كه از بیرون جو به سوی زمین سرازیر است، جلوگیری می كند.
با عنایت به مطالب فوق در می یابیم كه امام رضا علیه السلام در بیان گستردگی رحمت امام چه تعبیر زیبایی می فرمایند؛ آن جا كه امام را تشبیه به آسمان گسترده (الامام... السماء البسیطة) فرموده اند.گستردگی و سایه افكنی آسمان امامت و ولایت،جهانیان را در سایه ی رحمتش بهره مند و پا بر جا ساخته است.
[ صفحه 85]
گذشته از این، وسعت روح امام چونان آسمانهای گسترده و كهكشانهای بی كران است كه آن را نهایتی نیست و اگر قرآن می فرماید: (و فی السماء رزقكم) شاید اشاره ای به این حقیقت است كه روزی ما از آسمان بلند مقام امامان، به دستمان می رسد.
[1] انبياء (21):32.
[2] توحيد مفضل.